ข้อเสนอแนะหลักข้อที่ 2

ข้อจำกัดของแรงงานข้ามชาติในการย้ายงานในประเทศปลายทางมีผลกระทบในเชิงลบเป็นอย่างมากต่อการจัดหางานที่เป็นธรรม ผู้จัดหางานและนายจ้างทราบดีถึงตัวเลือกที่จำกัดของแรงงานในสถานการณ์อันเอารัดเอาเปรียบ การที่แรงงานเข้าใจว่า การเปลี่ยนงานนั้นทำได้ยากหรือทำไม่ได้เลยช่วยให้ผู้จัดหางานสามารถเก็บค่าธรรมเนียมจากแรงงานในอัตราที่สูงและไม่ซื่อสัตย์เกี่ยวกับเงื่อนไขและข้อตกลงของงาน ปัจจัยดังกล่าวเป็นตัวลดแรงจูงใจสำหรับนายจ้างในการรับประกันว่า แรงงานได้ถูกจ้างงานมาอย่างเป็นธรรมแล้ว ประเทศปลายทางทุกประเทศในการศึกษานี้มีกลไกให้แรงงานที่เผชิญการละเมิดสามารถเปลี่ยนนายจ้างได้ แต่บางครั้ง กลไกดังกล่าวไม่สามารถเข้าถึงได้ มีความสลับซับซ้อน และกำหนดภาระในการยื่นหลักฐานสูงเกินไป หากระบบเหล่านี้ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างน้อยแรงงานก็จะสามารถยื่นข้อร้องเรียนในกรณีที่เกิดการละเมิดได้

แผนการออกวีซ่าที่มีข้อผูกมัด [กับนายจ้างคนใดคนหนึ่ง] ซึ่งไม่ให้หนทางแรงงานในการเปลี่ยนงาน เป็นการสร้างอำนาจที่ไม่สมดุลระหว่างนายจ้างและลูกจ้างและเป็นการลดอำนาจของแรงงานในการกำหนดชะตากรรมของตนเอง โครงการออกวีซ่าที่มีข้อผูกมัดมักได้รับการสนับสนุนจากคนในประเทศ เพราะรัฐบาลสามารถใช้มันเป็นข้ออ้างว่าทำไปเพื่อคุ้มครองอภิสิทธิ์ในการเข้าถึงงานของพลเมือง และเป็นการควบคุมการตรวจคนเข้าเมืองและตลาดแรงงาน แต่ในความเป็นจริงแล้ว นโยบายดังกล่าวอาจเป็นการกดค่าจ้างในภาคส่วนนั้นๆ ให้อยู่ในระดับต่ำกว่าที่พลเมืองของประเทศต้องการทำงาน เพื่อไปจ้างแรงงานข้ามชาติแทน และเป็นการผลักดันให้แรงงานที่ถูกจ้างงานโดยนายจ้างที่ละเมิดสิทธิอยู่ในสถานะที่ไม่ปกติ นอกจากนั้น มันยังเป็นการสร้างแรงจูงใจในการจ้างแรงงานต่างชาติ ซึ่งไม่สามารถย้ายงานได้ง่ายเหมือนพลเมืองในประเทศอีกด้วย การศึกษาชิ้นหนึ่งได้ระบุว่า ธุรกิจ “มีเหตุผลหลายประการในการเลือกชาวต่างชาติ เช่น ข้อเท็จจริงที่ว่า ชาวต่างชาติมักมีความ “ซื่อสัตย์” ต่อนายจ้างมากกว่า เนื่องจากโดยทั่วไปแล้ว หากพวกเขาสูญเสียงาน พวกเขาก็จะเสียสิทธิในการพำนักอาศัยอยู่ในประเทศด้วย” ในอีกแง่หนึ่งก็คือ พลเมืองอาจไม่ได้รับประโยชน์จากนโยบายวีซ่าที่มีข้อผูกมัดเสนอไป โดยพวกเขาอาจพบว่า นโยบายดังกล่าวอาจทำให้พวกเขาหางานได้ยากขึ้นกว่าเดิมก็เป็นได้

โดยทั่วไปแล้ว นายจ้างมักต่อต้านการเพิ่มความยืดหยุ่นในการเคลื่อนย้ายงานแก่แรงงานข้ามชาติ บางรายให้เหตุผลว่า การอนุญาตให้แรงงานข้ามชาติสามารถเปลี่ยนนายจ้างได้ง่ายขึ้นนั้นไม่สอดคล้องกับการสร้างการจ้างงานที่เป็นธรรม นายจ้างโต้เถียงว่า หากพวกเขาต้องจ่ายต้นทุนในการจัดหาแรงงานทั้งหมดแล้ว พวกเขาควรได้การรับประกันว่า แรงงานจะทำงานให้ตนเป็นระยะเวลาหนึ่ง นายจ้างบางรายบอกเราว่า หากแรงงานสามารถเปลี่ยนงานได้ แรงงานหลายคนจะเปลี่ยนงานอย่างรวดเร็วหลังจากมาถึง เพื่อไปทำงานที่จ่ายค่าจ้างสูงขึ้นและ/หรือเปลี่ยนประเภทงาน ซึ่งทำให้ธุรกิจของเขาหยุดชะงัก ขณะที่การเพิ่มความยืดหยุ่นในการเคลื่อนย้ายงานแก่แรงงานข้ามชาติจะนำไปสู่การลาออกของแรงงานจำนวนมากหรือความไม่เสถียรภาพของตลาดแรงงานมีหลักฐานสนับสนุนน้อย แต่ข้อโต้แย้งที่ว่า แรงงานมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนงานทันทีหากทำได้ก็เป็นข้อบ่งชี้ว่า แรงงานข้ามชาติถูกจ้างมาทำงานภายใต้วีซ่าที่มีข้อผูกมัดที่จ่ายค่าจ้างที่ต่ำเกินไปและมีเงื่อนไขการจ้างงานที่ไม่ดี แรงงานข้ามชาติที่ถูกสรรหามาอย่างเป็นธรรมและได้ทำงานที่ดีและมีนายจ้างเคารพสิทธิของพวกเขามีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนงานน้อยกว่า

การจัดหางานอย่างเป็นธรรมจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้ หากแรงงานถูกผูกมัดกับนายจ้างและต้องพึ่งพานายจ้างในการขอสถานะทางกฎหมาย ซึ่งเป็นกรณีที่พบมากในโครงการย้ายถิ่นฐานชั่วคราวในหลายประเทศ รัฐบาลควรนำมาตรการที่เหมาะสมในการอนุญาตให้แรงงานข้ามชาติสามารถโอนย้ายนายจ้างอย่างถูกกฎหมายได้โดยง่าย มีระยะเวลาเหมาะสม เท่าเทียม และแยกเงื่อนไขสิทธิในการพำนักในประเทศออกจากนายจ้าง สิทธิในการย้ายนายจ้างไม่ควรถูกจำกัดสำหรับแรงงานที่ได้ร้องเรียนเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิและการเอารัดเอาเปรียบเท่านั้น เงื่อนไขดังกล่าวไม่ว่าจะมีประสิทธิภาพเพียงใดก็ตามหมายความว่า แรงงานจะสามารถเปลี่ยนงานได้ก็ต่อเมื่อดำเนินการร้องเรียนนายจ้างต่อรัฐบาลเท่านั้น ซึ่งทำให้การเปลี่ยนงานเป็นการกระทำที่เป็นปรปักษ์ รัฐบาลควร

2.1. ขจัดข้อจำกัดทางกฎหมายสำหรับแรงงานข้ามชาติในการเปลี่ยนนายจ้างก่อนสิ้นสุดสัญญา รวมถึงข้อกำหนดในการต้องขออนุญาตจากนายจ้างปัจจุบันก่อน

2.2. ออกกระบวนการที่ง่ายและมีระยะเวลาเหมาะสมสำหรับแรงงานในการเปลี่ยนนายจ้างภายในประเทศ และมาตรการทางกฎหมาย เพื่อรับประกันว่า พวกเขาได้รับความคุ้มครองจากการถูกโต้ตอบจากการกระทำนั้นๆ อย่างเต็มที่ เช่น การถูกส่งกลับบ้าน

2.3. ยกเลิกความผิดทางอาญาเกี่ยวกับการทำงานที่ไม่ได้ระบุในวีซ่าหรือใบอนุญาตทำงาน

2.4. รับประกันว่า โครงการนำเข้าแรงงานจะไม่ผูกมัดสถานะทางกฎหมายของแรงงานข้ามชาติเข้ากับนายจ้างรายเดียว